08 06 2010. Jeanne. 84. Cogels Osylei.
Geen foto vandaag (het prentje is in geen mate Jeanne's gelijkenis, maar ze vond het goed dat ik een grappig omaatje postte bij dit logje). Jeanne en ik raakten aan de praat en ik had mijn kodak niet bij maar vond onze ontmoeting zo leuk en zo 'iheartonbekenden' dat het vandaag dus een stukje zonder foto is. Jammer, maar ook super om Jeanne te ontmoeten!
Jeanne kwam ik tegen in de Cogels Osylei(tevens haar lievelingsplek in de stad, ze houdt van de grandeur van de huizen, van de chique sfeer). Eigenlijk kwamen we elkaar niet echt tegen, ik fietste haar zo'n beetje aan, per ongeluk uiteraard, maar een kleine botsing was onvermijdelijk en ik voelde me verschrikkelijk. Wie rijdt er nu een oud vrouwtje aan op de stoep? Ondergetekende dus, zij het niet dagelijks, gelukkig. Jeanne vond het allemaal ok, no harm done, gelukig.
We raakten dus aan de praat en hadden het over de jeugd van tegenwoordig (niet deze jeugd nee, échte jeugd) en verzuring. Volgens haar is er weinig verandert sinds zij jeugdig was. Er zijn meer vreemdelingen in de stad dat is waar. Maar de mensen zijn nog even haastig, even kortaf. Ze zijn ook even gezellig, even lief, even plezant. Jeanne gelooft dat mensen van inborst goed zijn en dat sommigen gewoon verkiezen om bitter te zijn. Ze houdt nog steeds van de stad, ook al was het vroeger anders, minder auto's en meer kinderen op straat. Toch is Jeanne fan van de stad, veel soorten mensen, veel soorten eten op de markt ('in een dorp is het toch altijd mor patatjes en porei, hier hebben ze ook olijven en tapenaaad')en altijd wel iets te doen.
Jeanne heeft nooit veel gereisd, ze is ook nooit getrouwd geweest. Haar verloofde kwam om in 'den oorlog' en ze heeft nooit nog iemand zo graag gezien. Dat vond ik schoon. Ook een beetje triest maar toch. Ze heeft wel veel petekinders die ze soigneert en verwend dat het een schande is. (haar woorden, niet de mijne).
We hadden het over fietsen in de stad (niet evident, zo is gebleken), toevallige ontmoetingen in de gietende regen en de romantiek van het internet - volgens Jeanne is die compleet onbestaande. Jeanne vind het spijtig dat menselijk contact tegenwoordig via het net wordt gezocht, haar buurman is grote fan van chatten maar zij begrijpt het niet. Ze vindt op café gaan nuttiger om met iemand contact te hebben dan achter de pc. Daar had ze een punt. Ze vond het idee van mijn blog leuk, maar snapte niet waarom ik het per sé op internet wil bijhouden en niet gewoon voor mezelf. Toen ik zei dat ik het supercool zou vinden als anderen dit ook deden, dat dat ergens ook wel Joshua's motivatie was zei ze dat mensen dit toch elke dag doen, zoals zij en ik ook waren beginnen praten. Ze had een punt. Maar ik doe toch lekker verder.
Jeanne, je bent een inspiratie. Je gaat dit echt nooit lezen, I know, maar toch, merci! En nog eens sorry.
Met dank aan Sarah van Sarahzegthallo voor de afbeelding, leuke blog, leuke kaartjes, zeker checken dus!
