owkeej, Gentse Feesten:
1. Veel drinken, op terrasjes
2. Nog meer drinken, op pole pole
3. Iemand nog iets drinken? (op een boot, op straat en op wel heel bizarre private parties)
Ik zeg: meer van dat!
en ook (foto's volgen hopelijk later nog, de iphone laat het even afweten):
- veel leuke mensen (zoals katrien - 34)
- veel poepshorten (zoals Lisa en Tine - 17 en 19)
- veel hoedjes (zoals Els)
Ik wilde wel écht babbels doen met mensen maar dat lukte gewoon niet, mijn gezelschap had er geen zin in, ikzelf kon mij moeilijk concentreren (daar zat de mojito - champagne - cava - witte wijn echt voor niks tussen, echt.) en de mensen die ik aansprak hadden gewoon veel te veel plezier om even gezellig te babbelen.
Anyway, als iemand nog gezelschap zoekt voor een dikke party aldaar, pick me, pick me!
donderdag 22 juli 2010
maandag 12 juli 2010
11 07 2010. Céline. 5. Knokke.
Gisterenochtend, onderweg naar de bakker in Anvers sûr mer:
- "Allez Céline, viens, j'en ai marre eh"
- "Mais maman, j'essaie! Je ne sais pas tourner!"
en toen viel ze om met haar fietsje... Tja, ik val ook wel eens om als mijn leven een wending neemt. Maar ze was immens schattig en ik werd er echt week van. Who cares dat haar frans Antwerpser klonk dan mijn goeiemorgen. Parler français, c'est simple comme bonjour.
Bij de bakker aangekomen stonden moeder en dochter achter me in de rij en we raakten aan de praat (in het nederlands, met af en toe een frans stopwoord ertussen - moet kunnen)over dochters van vijf en de horror die daar (soms)mee gepaard gaat. Huilbuien, hysterie, maar ook absoluut vertederend diva-gedrag en lieve knuffels. Dochters zijn de maks. Zonen ook. Ik kan het weten, ik heb van elks 1tje ha! Fin, kinders zijn in elk geval makkelijke conversatie-onderwerpen, je krijgt de mensen meteen aan de praat.
Het ging nog wat over reizen met kinders, dat het moeilijk is een evenwicht te vinden tussen wat ouders leuk vinden en wat de kroost apprecieerd.
We hadden het ook over bekenden tegenkomen op reis, hoe leuk dat toch is, dat je in Knokke altijd wel iemand tegenkomt uit de thuisbasis. Dat was haar mening, zeker niet de mijne (i prefer onbekenden, as you know). Maar ik heb niet tegengesproken, mijn broodjes lagen klaar en ik had zin in une petite baguette met frambozenconfituur op mijn terras in de zon. Ah ja, congé voor iets he!.
(Vandaag trouwens ecocheques gekregen opt werk, hopelijk binnenkort dus een nieuwe kodak en onbekenden! )
- "Allez Céline, viens, j'en ai marre eh"
- "Mais maman, j'essaie! Je ne sais pas tourner!"
en toen viel ze om met haar fietsje... Tja, ik val ook wel eens om als mijn leven een wending neemt. Maar ze was immens schattig en ik werd er echt week van. Who cares dat haar frans Antwerpser klonk dan mijn goeiemorgen. Parler français, c'est simple comme bonjour.
Bij de bakker aangekomen stonden moeder en dochter achter me in de rij en we raakten aan de praat (in het nederlands, met af en toe een frans stopwoord ertussen - moet kunnen)over dochters van vijf en de horror die daar (soms)mee gepaard gaat. Huilbuien, hysterie, maar ook absoluut vertederend diva-gedrag en lieve knuffels. Dochters zijn de maks. Zonen ook. Ik kan het weten, ik heb van elks 1tje ha! Fin, kinders zijn in elk geval makkelijke conversatie-onderwerpen, je krijgt de mensen meteen aan de praat.
Het ging nog wat over reizen met kinders, dat het moeilijk is een evenwicht te vinden tussen wat ouders leuk vinden en wat de kroost apprecieerd.
We hadden het ook over bekenden tegenkomen op reis, hoe leuk dat toch is, dat je in Knokke altijd wel iemand tegenkomt uit de thuisbasis. Dat was haar mening, zeker niet de mijne (i prefer onbekenden, as you know). Maar ik heb niet tegengesproken, mijn broodjes lagen klaar en ik had zin in une petite baguette met frambozenconfituur op mijn terras in de zon. Ah ja, congé voor iets he!.
(Vandaag trouwens ecocheques gekregen opt werk, hopelijk binnenkort dus een nieuwe kodak en onbekenden! )
donderdag 8 juli 2010
gisteren, aan de kassa
2 pubers, trienen, meisjes staan voor me aan de kassa van deze winkel, in hevige discussie over vriendin x.
-"amai zo kak, kvinnet echt ni kunnen, wat die u nu lapt! De slet."
-"ja echt he, I know, zo shit he man!"
-"zo gemeen, ik snap er niks van, khad da nooit van die verwacht, ik bel die nooit meer, shit he"
-"Echt, fuck, ik weet ni wa'k moet doen, zou ik die bellen en zeggen wa ik ervan vind? Kak he, kvoel mij echt shit, gaan we iets drinken subiet?"
-"Ok."
Als iemand het mij zou vragen zou ik zeggen dat vriendin X bepaald een schijtwijf lijkt. Alsook beide vriendinnen eigenlijk. Maar niemand vraagt mij natuurlijk iets.
En zo'n diepe discussies allez, ik wou dat ik ook mee kon op café, ik wilde echt weten wat er gebeurd was. En tegelijkertijd ergerde ik mij blauw aan hun taal, wat betekent:
1. dat ik oud word, slik.
2. dat ik echt mijn ipod luider moet zetten tijdens het winkelen.
3. dat mijn eigen vocabularium misschien toch niet zo beperkt is als ik dacht. Hm. Positief.
-"amai zo kak, kvinnet echt ni kunnen, wat die u nu lapt! De slet."
-"ja echt he, I know, zo shit he man!"
-"zo gemeen, ik snap er niks van, khad da nooit van die verwacht, ik bel die nooit meer, shit he"
-"Echt, fuck, ik weet ni wa'k moet doen, zou ik die bellen en zeggen wa ik ervan vind? Kak he, kvoel mij echt shit, gaan we iets drinken subiet?"
-"Ok."
Als iemand het mij zou vragen zou ik zeggen dat vriendin X bepaald een schijtwijf lijkt. Alsook beide vriendinnen eigenlijk. Maar niemand vraagt mij natuurlijk iets.
En zo'n diepe discussies allez, ik wou dat ik ook mee kon op café, ik wilde echt weten wat er gebeurd was. En tegelijkertijd ergerde ik mij blauw aan hun taal, wat betekent:
1. dat ik oud word, slik.
2. dat ik echt mijn ipod luider moet zetten tijdens het winkelen.
3. dat mijn eigen vocabularium misschien toch niet zo beperkt is als ik dacht. Hm. Positief.
dinsdag 6 juli 2010
09 06 2010. Vasilli. 33. Borsbeeksebrug.
(ik kwam Vasilli tegen vlak voor we op vakantie vertrokken, toch geen foto's jammer genoeg wegens kodak gestolen, as you know).
Vasilli vroeg me de weg naar een winkel voorbij de Borsbeeksebrug toen ik onderweg was om de baby op te halen, we moesten dezelfde richting uit en bleven dus samen stappen. Hij vroeg me meteen of ik Belg was. Een beetje verwondert bevestigde ik dat ik inderdaad een oervlaams meiske ben, mijn verre nederlandse roots niet mee gecalculeerd. Vasilli vond het gek dat ik zo vriendelijk was en tóch Belgische was. Ik vond het gek dat hij dat gek vond. Berchem multi-culti? Hm. Hij was een knappe jonge man, zag er verzorgd uit en zijn accent was zwaar maar zeer verstaanbaar, ik verwachtte geen verbitterde kerel!
We praatten over Berchem, Polen, nationaliteit, vriendelijkheid en hartelijkheid en dat ze in Polen toch een pak warmer zijn. En behulpzamer. Ik vroeg hem waarom hij dan hier woont, en hij zei dat zijn vrouw zo graag hier wilde wonen. Waarom, dat wist hij eigenlijk niet echt, of hij kon het niet echt goed verwoorden, er kwam in elk geval geen duidelijk antwoord op. Hij mist het in wel, Krakow, en zijn familie. Hij vind Nederlands heel moeilijk en stoot dagelijks op onverdraagzaamheid, in die mate dat hij nu gewoon probeert geen contact te hebben met Belgen, behalve op zijn werk. Daar schrok ik een beetje van, die gelatenheid. Maar het is een vicieuze cirkel zeker? Ik neem het mensen in zijn situatie niet kwalijk.
We hadden eigenlijk een raar gesprek en op het einde had ik een beetje de indruk dat hij me gewoon aan de praat wilde houden en liever iets heel anders wou doen dan babbelen... Als het niet zo was: excuus Vasilli, misverstand!
Ik was blij dat we mijn bestemming bereikten en we afscheid konden nemen, het was een verwarrende conversatie geworden tegen dan. V. Als je dit leest: blij je ontmoet te hebben, maar we blijven gewoon vrienden, ok? je bent ten slotte getrouwd en mijne lover staat ook niet te springen om een vrouw met meerdere partners.
Vasilli vroeg me de weg naar een winkel voorbij de Borsbeeksebrug toen ik onderweg was om de baby op te halen, we moesten dezelfde richting uit en bleven dus samen stappen. Hij vroeg me meteen of ik Belg was. Een beetje verwondert bevestigde ik dat ik inderdaad een oervlaams meiske ben, mijn verre nederlandse roots niet mee gecalculeerd. Vasilli vond het gek dat ik zo vriendelijk was en tóch Belgische was. Ik vond het gek dat hij dat gek vond. Berchem multi-culti? Hm. Hij was een knappe jonge man, zag er verzorgd uit en zijn accent was zwaar maar zeer verstaanbaar, ik verwachtte geen verbitterde kerel!
We praatten over Berchem, Polen, nationaliteit, vriendelijkheid en hartelijkheid en dat ze in Polen toch een pak warmer zijn. En behulpzamer. Ik vroeg hem waarom hij dan hier woont, en hij zei dat zijn vrouw zo graag hier wilde wonen. Waarom, dat wist hij eigenlijk niet echt, of hij kon het niet echt goed verwoorden, er kwam in elk geval geen duidelijk antwoord op. Hij mist het in wel, Krakow, en zijn familie. Hij vind Nederlands heel moeilijk en stoot dagelijks op onverdraagzaamheid, in die mate dat hij nu gewoon probeert geen contact te hebben met Belgen, behalve op zijn werk. Daar schrok ik een beetje van, die gelatenheid. Maar het is een vicieuze cirkel zeker? Ik neem het mensen in zijn situatie niet kwalijk.
We hadden eigenlijk een raar gesprek en op het einde had ik een beetje de indruk dat hij me gewoon aan de praat wilde houden en liever iets heel anders wou doen dan babbelen... Als het niet zo was: excuus Vasilli, misverstand!
Ik was blij dat we mijn bestemming bereikten en we afscheid konden nemen, het was een verwarrende conversatie geworden tegen dan. V. Als je dit leest: blij je ontmoet te hebben, maar we blijven gewoon vrienden, ok? je bent ten slotte getrouwd en mijne lover staat ook niet te springen om een vrouw met meerdere partners.
maandag 5 juli 2010
gisteren, bij de groentenboer in de driekoningenstraat
"En mevrouw, woont u al lang in Berchem?"
"Nee hoor, ietsje langer dan een jaar"
"Ah, ik woon ik hier al 18 jaren, dat is langer dan u mevrouw!"
"Ja meneer, dat is zo, en woont u graag in Berchem?"
"Nee, maar in Agadir betalen ze niet zoveel voor sucre (watermeloen)" en hij lacht vettig een gouden tand bloot, geeft me mijn wisselgeld en draait zich - nog steeds lachend - naar de volgende klant: "salahm, endannogietsdatiknietbegreep"
Gek hoor, mijn conversaties met de groentenboer.
"Nee hoor, ietsje langer dan een jaar"
"Ah, ik woon ik hier al 18 jaren, dat is langer dan u mevrouw!"
"Ja meneer, dat is zo, en woont u graag in Berchem?"
"Nee, maar in Agadir betalen ze niet zoveel voor sucre (watermeloen)" en hij lacht vettig een gouden tand bloot, geeft me mijn wisselgeld en draait zich - nog steeds lachend - naar de volgende klant: "salahm, endannogietsdatiknietbegreep"
Gek hoor, mijn conversaties met de groentenboer.
Abonneren op:
Posts (Atom)